TANBIH

Dina danget iyeu Sireum Ateul ka papancenan ngadugikeun hiji Peringetan ti Muallif iyeu seratan/kitab, kumargi bilih aya kakaliruan pikeun awam, margi dina Hukum Akal aya ucapan atanapi bahasan Wajib jeung wenang atawa Jaiz.
Nya kitu deui dina

Hukum Syara' oge kapendak deui eta ucapan Wajib sareng Wenang atawa Ibaahah.

Tah didieu ulah nepi ka pahili.
Dupi ucapan Wajib dina hukum akal mah maksudna nyaeta, sakur-sakur perkara anu misti ayana (kudu aya) jeung Mustahil euweuhna, nyaeta sabalikna tina Mustahil,
Contona saperti ucapan/kecap : Alloh Wajib ka Sifatan ku Sifat Qudrot, ( Alloh Misti kawasana tur henteu kaharti ku Akal lamun henteu kawasa, jadi mustahi Apes/lemah.

Dupi kecap Wajib dina Hukum syara' mah nyaeta, anu misti di pigawena atawa dilaksanakeun nana sabalikna tinu Haram.
Saperti conto : Wajib Shalat, tah maksudna eta shalat teh nyaeta kudu di pigawe, mangka bakal disiksa lamun ditinggalkeun nana atawa teu di pigawena.

Dupi kecap Wenang dina hukum Akal, nyaeta anu kaharti ayana jeung euweuhna. 
Saperti ucapan : Wenang Alloh ngadamel iyeu Alam, tah didieu maksudna eta ucapan teh, Alloh ta'ala ngayakeun jeung ngeuwueuhkeun nana kana iyeu Alam teh eta kaharti jeung dibenerkeun ku Akal.

Dupi kecap Wenang dina hukum Syara' mah nyaeta, perkara anu di pigawena atawa henteu migawena, eta henteu jadi ganjaran jeung henteu ngajadikeun siksaan.
Contona saperti : Wenangna dahar, sare, sareng anu sanesna.

Jadi dimana anjeun/paramaos manggih kecap Wajib, Wenang( Jaiz) atawa Mustahil dina nyipatan Alloh atawa Rosulna, tah eta teh tangtu anu dimaksudna teh ceuk hukum Akal.
Jeung upama manggih kecap : Wajib ka sakabeh jalma Mukalaf kudu nganyahokeun Rukun Iman, atawa Wajib ka sakur-sakur jalma anu mukalaf, kudu ngalakonan shalat lima(5) waktu, tah tangtu eta mah anu dimaksud teh Wajib ceuk hukum syara', nyaeta lamun dipigawe diganjar, jeung lamun ditinggalkeun bakal disiksa.

Tah dugi ka dieu TAMMAT ( والله أعلم )
Tammat dina Muqoddimah iyeu kitab/ seratan. Tegesna tamat nerangkeun bahan-bahan pikeun nempuh dina nganyahokeun atawa ngambah kana ilmu Ushuluddin.

Salajengna bade ngabahas anu ngarupakeun pokokna anu di maksud, nyaeta ( Ilmu Ushuluddin) atawa ilmu Tauhid.

والله ولي الهداية والتوفيق 

sireum ateul

BAHASAN KADUA MERTELAKEUN BATHIN MANUSA

Dupi anu di sebat batin manusa dina iyeu Fan nyaeta lain anu dimaksud ku Dokter badan, bagian jero badan bangsa Hisi, tapi didieu rek nerangkeun batin manusa bangsa ma'nawi. Margina tangtos aya perbedaan misalna : 
Menurut hasil pemeriksaan, iyeu si Fulan Ati na sehat tegesna henteu aya panyakitan, tapu ceuk jalma anu mariksa bagian Ma'nawi mah, iyeu si Fulan teh gering Atina tur aya panyakitan lantaran iyeu si Fulan teh ka batur sok Hasud, Takabur, ibadahna henteu ikhlas (hayang pamuji makhluk) malah aqidahna oge nyaliwang. Ku iyeu conto, jelas bedana manusa dina bagia Hisi jeung bagian Ma'nawi.

Salajengna ku margi anu dimaksud ku iyeu kitab/tulisan teh rek mertelakeun USHULUDDIN, anu iyeu ilmu teh patali jeung hukum akal, mangka langkung tipayun perlu ngabahas heula ngeunaan : 
Akal, Nafsu, jeung Ruh sangkan bisa ngabeda-bedakeun hiji-hijina.

(فاعلم  ) 

Mangka kedah di uningakeun yen dina badan manusa teh aya tilu (3) perkara: 

1. Ruh (nyawa) anu jadi sabab hirupna badan, anu jadi syarat kana sagala perkara. Tah iyeu mah moal bisa dipertelakeun, sabab haqiqatna Ruh mah rahasiah, uruseun Pangeran, sakumaha dawuh Alloh dina surat Isro' ayat 85 anu uni na
 ( قُلِ الرُّحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّيْ  ) 
Hartosna : Caritakeun, ari Ruh mah eta urusan Pangeran kami.

2. Nafsu, anu jadi tetepna hirup.

3. Akal, Nyaeta Haqiqatna manusa anu jadi nyaho jeung ma'rifat tina eta jalma, ku eta akal bisa ngabedakeun antara sato jeung manusa.